Alfons Karpiński (1875 – 1961) „Salonowy portret damy”
olej na płótnie, 1923 rok, 70 x 80 cm, sygnowany i datowany w prawym, dolnym rogu.
SPRZEDANE
Alfons Karpiński (1875 – 1961) – w latach 1891-1899 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Floriana Cynka, Izydora Jabłońskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Leona Wyczółkowskiego, a następnie kształcił się jeszcze u Antona Ažbégo w Monachium (1903), u Kazimierza Pochwalskiego w Wiedniu, a od 1907 także w Paryżu. Podróżował do Włoch i Londynu. Stale mieszkał w Krakowie; związany z tamtejszym środowiskiem skupionym wokół „Zielonego Balonika” projektował dekoracje do przedstawień kabaretu. Należał do Tow. Artystów Polskich „Sztuka”, grupy „Zero”, był członkiem wiedeńskiego stowarzyszenia „Secesja” i krakowskiego TPSP. Uczestniczył w wielu wystawach w kraju i za granicą. W czasie I wojny światowej służył w armii austriackiej. Na bogatą twórczość artysty składają się wczesne sceny rodzajowe z podkrakowskiej wsi, pejzaże i portrety, wśród nich zwłaszcza portrety kobiece, które przyniosły mu szczególną popularność. Z czasem głównym – obok portretu – tematem jego obrazów stały się martwe natury z kwiatami, dekoracyjne kompozycje o stonowanej gamie barwnej. Artysta zajmował się także grafiką i ilustratorstwem.